چهار شمع(حتما بخونید)

چهار شمع به آرامی می سوختند                            

           

محیط به قدری آرام بود که گفتگوی شمع ها شنیده می شد. 

نخستین شمع می گفت:                                                                                              

من <<دوستی>> هستم اما هیچ کس نمی تواند مرا شعله ور نگاه دارد من ناگزیر خاموش خواهم شد. 

شمع دوستی کم نورتر کم نورتر شد و خاموش گشت. 

شمع دومی میگفت من <<ایمان>> هستم  اما اغلب سست می گردم و خیلی پایدار نیستم. 

در همین زمان نسیم آرامی وزیدن گرفت و اورا خاموش کرد. 

 

شمع سوم با اندوه شروع به صحبت کرد: 

 من<<عشق >> هستم ولی قدرت آن را ندارم که روشن بمانم.مردم مرا کنار می گذارند و اهمیت مرا درک نمی کنند.  

آنها حتی فراموش می کنند که به نزدیکان خود عشق بورزند! 

و بی درنگ از سوختن باز ایستاد 

در همین لحظه کودکی وارد اتاق شد. چشمش به شمع های خاموش افتاد و گفت:  

شما چرا نمی سوزید؟ 

مگر قرار نبود تا انتها روشن بمانید؟ 

و ناگهان به گریه افتاد 

با گریه کودک شمع چهارم شروع به صحبت کرد وگفت: 

نگران نباش! 

تا زمانی که شعله ی من خاموش نگردد شمه های دیگر را روشن خواهم کرد. 

 من امید هستم 

کودک با چشم های که از شادی می درخشیدند،شمع امید را در دست گرفت و دوستی ،ایمان،عشق را شعله ور ساخت 

شمع "امید " زندگی شما هرگز خاموش نگردد تا همیشه آکنده از دوستی،ایمان و عشق باشید 

 

نظر فراموش نشه.............