تصاویر هنری

بهترین عکس‌های بخش مسابقه نشنال جئوگرافیک در سال ۲۰۱۰

فرد تراک: آخوندک دعاخوان. این حشره جالب به خاطر رنگ بنفش بی شباهت به گل‌ها نیست و زیاد شباهتی به حشره ندارد. او وقتی بزرگ تر شود حادثه جوتر نیز می‌شود. او پوست می‌اندازد، بعد از بزرگ سالی بدنش کرک دار شده و سپس بعد از دو هفته می‌میرد. اکوسیستم این حشره قبل از بزرگ سالی نیز شش هفته طول می‌کشد و در این شش هفته به همین شکل و شمایل می‌ماند.   آریو ویبیسونو: روستای سورادیتا، غرب جاوه، اندونزی. بچه‌ها با خروس‌هایشان بازی می‌کنند. البته این یک مسابقه واقعی بین خروس‌ها نیست، چراکه به پاهای خروس‌ها هیچ پره ای نبسته اند. این بچه‌ها از بازی با خروس‌ها لذت می‌برند، آنها در طول عمرشان هیچ وقت اسباب بازی نداشته اند.   جوآ ویانا: مجمع الجزایر «فرناندو د نورونها» در برزیل به عنوان جایگاه حیات وحش شناخته می‌شود. اما امروزه دلفین‌های این مکان ایزوله شده قربانی عادت‌های زندگی مصرف گرا شده اند.   ناتالیا روزوریاگا: کی گومپا. این عکس را زمانی که از معبد بودایی «کی.کی» در روستای کوچکی در میانه هیمالیا بازدید کردم انداختم و کی گومپا (معبد کی) در نزدیکی آن قرار دارد. من یک هفته با راهبان اینجا زندگی کردم. این عکس بازتابی از آرامش و بیشتر جو روحانی که خاص این مکان است می‌باشد. این معبد در ارتفاع ۴۰۰۰ متری زمین قرار دارد و من برای گرفتن این عکس مجبور بودم که ۵۰۰ متر هم بالاتر رفته و کوهنوردی کنم. در اینجا احساس می‌کنم بهشت را لمس کردم!   مایکل سیوارد:تصادف با رعد و برق. در ۱۳ سپتامبر ۲۰۰۹ طی یک طوفان آذرخش به ساختمان مرکزی آتنا در هنگ کنگ مرکزی برخورد کرده است.   استیون گریوز: یک سرباز هنگ از هنگ خارجی فرانسه ۲REP. 16 ژوئن ۲۰۱۰ طی یک عملیات در نزدیکی «بادپاش کوسا کولا» افغانستان.   کستانین لوچانسکی: جاده «سرا دا لبا» نزدیک لوبانگو (آنگولا). سرا دا لبا علامت مرزی آنگولاست. جاده در دهه ۷۰ ساخته شد. تصاویر این مکان چندین دهه کارت پستال‌های این کشور را تشکیل می‌داد، اما تمام عکس‌ها در روز گرفته شده بودند. من می‌خواستم کاری متفاوت کرده باشم و سعی کردم در شب عکس بگیرم. اما ظاهرا این کار غیرممکن بود: هوا قیرگون و مه دار، ارتفاع ۱۸۰۰ متری (۵۰۰۰ فوت). من نهایت بیشتر از ۶۰ ثانیه نمی‌خواستم نوردهی کنم تا از نویزهای دیجیتالی جلوگیری کنم. اما پایین رفتن و بالا رفتن ماشین‌ها از این بخش جاده چند دقیقه طول می‌کشید. مه غلیظ بود و جلوی تصویر را می‌گرفت! ناگهان مه محو شد و  دیدم که چند ماشین پایین می‌آیند و تعدادی هم بالا می‌روند. آنها در وسط و زیر ۶۰ ثانیه به هم رسیدند… انگار که نقاشی شده اند!   استان بومان: هنوز بهار است. ماهیگیری در انتهای پل.   آنیکو مولنار:درمقابل گردباد در مونت بلانک. دوستم لازلو وارکونیی گروهی را در مونت بلانک هدایت می‌کند، او ماه آپریل طی یک حادثه وحشتناک در اورست درگذشت. بله یک یخچال بزرگ سقوط کرده بود.   عیسی اوراندی: اهرام بزرگ مردم مصر باستان اعتقاد داشتند که مرگ بر روی زمین آغاز سفری به دنیای دیگر است. بدن‌های مومیایی شده پادشاهان یا زیر زمین دفن می‌شد یا در اهرام گذاشته می‌شدند تا محافظت شده و به زندگی آن دنیایی فرستاده شوند.   فردی سردریا: سیاره مایع عکسی دیگر از سری منظره‌های آب، که نقطه متفاوتی از منظره امواج را نشان می‌دهد. زاویه ای که مردم آن را نمی‌بینند.   میهای لاکوب: قسمت مرکزی شهر شیکاگو. مقدر شده بود من در لحظه مناسبی در اینجا باشم تا بتوانم چنین عکسی بگیرم. این مکان نیکولس برادوی بود که به شعبه مدرن موسسه هنری شیکاگو منتهی می‌شد با چشم اندازهای زیبایی مرکز شیکاگو. زمان غروب آفتاب هم فرا رسیده بود. من این نوع معماری را دوست دارم، زندگی در شهری پرطراوت و نور، همه در یک فرم عکس قابل مشاهده است.   ران مک کومبی: پرنده (کاکایی نقره ای) با جوجه در دهانش عکس در جزایر «فارنی» گرفته شده در نورتنبرلند در انگلیس. از وقتی قصد عکس گرفتن کردم این پرنده سه یا چهار بار بالای سر مجموعه مرغان نوروزی چرخید بدون اینکه جوجه از دهانش بیفتد.